ข้าวตัง หมายถึง น. ข้าวสุกที่ติดเป็นแผ่นเกรียมอยู่ก้นหม้อหรือกระทะ.
น. ข้าวสุกที่ตากแห้ง.
น. ข้าวตากคั่วแล้วตําเป็นผงเคล้ากับนํ้าตาลและมะพร้าว.
(ถิ่น-พายัพ) น. ข้าวตอก.
น. ขนมรังแตน. (ดู รังแตน ๒).
น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยเครื่องกวนมี นํ้าผึ้ง นํ้าอ้อย นํ้านมถั่ว งา เป็นต้น นิยมใช้หญิงพรหมจารีเป็นผู้กวนมักทําในพิธีสารท,ข้าวกระยาทิพย์ ก็เรียก.
น. ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในวงศ์ Gramineae คือ ชนิด Oryzagranulata Nees et Arn. และชนิด Echinochloa colona(L.) Link.
น. ข้าวที่ปลูกในฤดูแล้งนอกฤดูทำนา.